نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 702  )                                       

 


ســوره 5 : انعـــام  ( مکّی  ـ  165  آیه دارد  ـ جزء هفتم  ـ  صفحه 128 )


  ( قسمــت پنجـــاهـــم )

 


قلـــبِ بیـــدار


 

 

( جزء  هشتــم  صفحه 150 آیه 164  ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

قُلْ أَغَیْرَ اللّهِ أَبْغِی رَبًّا وَ هُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْءٍ وَ لاَ  تَکْسِبُ کُلُّ نَفْسٍ إِلاَّ عَلَیْهَا

وَ لاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ  أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّکُم مَّرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ  فِیهِ تَخْتَلِفُونَ  


تفسیـــر لفظـــی :

 

بگو آیا جز خـــــدا پروردگارى بجویم ؟ با این که او پروردگار هر چیزى است ،

و هیـــــــــچ کس جز بر زیـــــــــان خود [گناهى] انجام نمى‏ دهد

و هیچ باربردارى بار [گناه] دیگرى را برنمى‏ دارد ،

آن گاه باز گشت‏ شمــــــا به سوى پـــــــروردگارتان خواهد بود ،

پس مـــــــــا را به آن چه در آن اختـــــــلاف مى‏ کردیــــــــــد آگاه خواهد کرد .


 

تفسیر ادبی و عرفانی :

 

آیا جـــز او  کسی را بخواهم که نگاهبان و پاسبان و کارساز من باشد ؟

در صورتی که او در همه ی کارها مرا کافی است ،

و رشد و راستی و رستگاری من همه از الهـــام او است ،

در این صورت چون سزد که دیگری را خوانم ؟

او کافـــــــــــی مهمّــــــــات است ،

چرا به کسی طمــــــــع داشتــــــــه باشم ؟

در حالی که بخشنده ی زیاد بخش و مهربان اوست !

در شب معـــــــــراج خــــــداونـــــــــد به محمّـــد (ص) فرمود :

من خودم را عزیــــز کننده و ذلیل کننده ی بندگان خواندم ،

ولی ایشان عـــــزت را از غیـــــــر من می طلبند !

و نیــــــاز خود را از دیگــــری می خواهند !


 

ای محمّــــــــــد ؛

این بندگان روزیِ مرا می خورند

ولی فرمـــــــان دیگــــــــری می برند !

و سپــــــــاس دیگــــــــری می گـــــــــــزارند !

من کار فردا که نیامده را به ایشان تکلیــــف نکرده ام ،

ولی اینــــــــان روزی فــــــــردا را امــــــروز از من می طلبند !

 

 پیغمبـــــــــر(ص) فـــرمــودند :

چشـــــــم هـــای من به خواب می روند ،

ولی قــلــــــب مــن بیـــــــدار است.

 

 

افسوس که ایّـــــام جـــوانی بگذشت


حالی نشد و جهــــان فـــانی بگذشت


مطلوب همه جهـان نهـان است هنوز


دیدی همه عمـر در گمانی بگذشت ؟


جز هستــیِ دوست در جهــــان نتـوان یافت


در نیست نشانـــه ای ز جــــــان نتوان یافت


در خانه اگر کس است یک حرف بس است !


در کَـــون و مکان به غیــــر او نتــــوان یافت !


[ دیوان امام خمینی (ره) ص 201 ]

 



موضوع :